Ανθοδοχεία
Η Ουρανία Σταματιάδου-Κουτσογιάννη, εγγονή της συνονόματης γιαγιάς της, είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός και πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «Το Εγγλεζονήσι». Η ιστορία των παππούδων της, ο τόπος καταγωγής τους, η Έξοδος και η νέα ζωή που έστησαν στα προσφυγικά τετράγωνα της Νέας Ιωνίας είναι για την ίδια όχι μόνο το παρελθόν της οικογένειάς της, αλλά κομμάτι της ιστορίας του μικρασιατικού ελληνισμού, της προσφυγικής μετακίνησης του 1922 και των νέων προσφυγικών συνοικισμών που ξεπήδησαν σε όλη τη χώρα. Με περισσή γενναιοδωρία μοιράζεται τις ιστορίες της οικογένειάς της και των υπόλοιπων εγγλεζονησιωτών. Πλάι στις ιστορίες αυτές, σε μια μικρή βιτρίνα του Συλλόγου έχει αποθέσει τα λιγοστά από τα οικιακά αντικείμενα που έφεραν μαζί τους οι πρόγονοι της και πρόγονοι άλλων μελών του Συλλόγου.
Η κυρία Σταματιάδου μας έδειξε με καμάρι τα ανθοδοχεία της μητέρας της
Αυτά ήταν ανθοδοχειάκια. Αυτό ήταν η βάση του ανθοδοχείου. (...) Το ανθοδοχειάκι που έβαζαν το νερό μέσα ήταν γυάλινο και ήταν και ροζ χρώμα, το οποίο στο κάτω μέρος στένευε για να εφαρμόζει εκεί, έτσι; Και τα είχε η μαμά πάντα και τα στόλιζε πάνω σε ανθοστήλες. Ξύλινες ανθοστήλες που είχαμε στο σπίτι, έτσι. Οι ανθοστήλες ήταν στο κάτω μέρος από το κρεβάτι, που έπαιζα εγώ με τον αδερφό και κουνήσαμε τις ανθοστήλες και σπάσανε τα γυαλάκια. Αυτά όμως είχανε μείνει. Και κάποια στιγμή επειδή εγώ τα είχα πάντα έτσι σαν κειμήλια βρήκα τη λύση αυτή με τα ποτηράκια αυτά που είναι του βερμούτ, του ούζου, για να θυμίζουν ακριβώς όπως ήταν. Ήταν ανθοδοχειάκια μικρά. Τώρα από την προίκα της ήτανε; Από τη μαμά της ήτανε; Δεν θυμάμαι... Αν ήταν δώρα από το γάμο της μαμάς; Μάλλον δώρα ήταν από το γάμο της μαμάς αυτά, γιατί έχω και άλλα τέτοια κειμήλια από τη μαμά. Κι έτσι για να τα διασώσω σκέφτηκα αυτόν τον τρόπο... »
Απόσπασμα από τη συνένετυξη της κας Ουρανίας Σταματιάδου