Εργαλεία
Η πολύτιμη ναυτική πυξίδα της οικογένειας Ελευθερίου Δημάκη (δωρεά στον πολιτιστικό σύλλογο "το Εγγλεζονήσι")
Το καϊκι του πατέρα μας το λέγανε "Λεωνίδας 52". Αυτό το ανέλαβε ο αδελφός μου, ο προστάτης μας. Ήμουν 5 ετών όταν ορφανέψαμε κι εκείνος 15. Βάλαμε έναν ξένο καπετάνιο μέχρι που έγινε 21 ετών και πήρε το χαρτί του. Η πυξίδα ήταν μέρος του καϊκιού κι όταν σταμάτησε το καΐκι πήρα την πυξίδα......Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μας έλεγε "όχι Ευγενία-τη μάνα μου-το καΐκι θα φέρει σπίτι, το σπίτι δεν φέρνει καΐκι "
Απόσπασμα από μαρτυρία του Λευτέρη Δημάκη
Η πυξίδα είναι δωρεά από τον Λευτέρη Δημάκη, εγγλεζονησιώτης, από οικογένεια ναυτικών και που ο ίδιος ασχολήθηκε με αυτά. Ήταν κειμήλιο από το καΐκι που είχανε. Η οικογένεια συνέχισε την παράδοση κι εδώ. Βέβαια, στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν. Ήταν με τα πανιά και τα κουπιά, όπως είπαμε. Μετά είχανε τις μηχανές για μεγαλύτερο ακόμα ανταγωνισμό και για να μπορούν να κάνουν μεγάλα ταξίδια, και να μεταφέρουν και φορτία, γιατί δεν ήταν μόνο τα εμπορικά...
Απόσπασμα από τη συνέντευξη της κας Σταματιάδου
Ντεξάρα
Από την έκθεση στο μουσείο της πόλης του Βόλου, παραχώρηση οικογένειας Πρόδρομου Χατζηεφραιμίδη
Ο πατέρας μου, Ιορδάνης Χατζηεφραιμίδης ήταν παπλωματάς, κετσατζής. Έφτιαχνε κετσέδες, χαλιά χρώματα-χρώματα. Και να δεις πώς τα φτιάχνανε τα χαλιά: παίρνανε ένα ξύλο μεγάλο τρία μέτρα και σ'αυτό ρίχνανε το μαλλί και το γύρναγαν στο ξύλο επάνω και κλωτσούσανε με τα πόδια, ρίχνανε βραστό νερό για να πήξει το μαλλί για να γίνει κετσές, πυκνό. Με το δοξάρι φτάσανε μέχρι τη Ρωσία, με τι να δουλέψουν, αυτό ήταν το εργαλείο τους....
Απόσπασμα από γραπτή μαρτυρία του κ.Πρόδρομου Χατζηεφραιμίδη
Ο Κυριάκος Χατζηκυριάκος με τη "ντεξάρα", επί το έργον (από το αρχείο του συλλόγου Καππαδοκών )
Η μικρή φουφού που έχει σωθεί και έχει παραχωρηθεί στον σύλλογο Μικρασιατών Βόλου ''Εγγλεζονήσι'', από την οικογένεια Γιαφιράνη
Φουφού
(...) Από το φύσημα για να ανάψουν τα καρβουνάκια που έβαζαν, από το φύσημα αυτό ("φου, φου, φου"), έμεινε η ''φουφού''...