Κουτάλια χορού
Η οικογένεια του Μάκη Χριστοφορίδη, πρόεδρος του συλλόγου Καππαδοκών, ήρθε από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας σε περίοδο ειρήνης -με την ανταλλαγή- κι έτσι είχε τη δυνατότητα να φέρει αρκετά πράγματα. Ανάμεσα σε αυτά, ήτανε μία εικόνα του 1832, μία σφραγίδα για τις λειτουργιές που φτιάχνανε, ένα κόκκαλο μπρούτζινο που βάζανε τα παπούτσια, μερικά χαλιά, δύο υφαντά μεγάλα κιλίμια που τα ράψανε και τα κάνανε μπόγους, και το πιο σημαντικό, χαρακτηριστικό της Καππαδοκίας, τα ξύλινα κουτάλια χορού.
Ο Μάκης Χριστοφορίδης ενώ μας δείχνει τον χορό με τα κουτάλια
Αυτός ο ρυθμός με τα κουτάλια είναι ένας αντικριστός χορός, ένας καρσιλαμάς που λέμε. Για εμάς, δηλαδή τους Καππαδόκες, αυτό με τα κουτάλια δεν χρειάζεται να το τραγουδήσουμε. Οδηγείς τα βήματα του χορού έτσι (ρυθμικό χτύπημα κουταλιών). Χτυπούσανε, κάνανε διάφορα κόλπα κι έτσι χορεύανε... ο πατέρας μου μέχρι που πέθανε, παρότι γεννήθηκε στην Ελλάδα, δεν χόρευε τίποτα άλλο παρά μόνο Κόνιαλη. Ο Κόνιαλης είναι καταρχήν από το Ικόνιο -όπως λέμε Βελεστινλής είναι αυτός από το Βελεστίνο, Σταμπουλής από Σταμπούλ-είναι το τραγούδι που χαρακτηρίζει αυτόν τον χορό των κουταλιών...
Απόσπαμα από τη συνέντευξη του Μάκη Χριστοφορίδη
Τα κουτάλια τα χρησιμοποιούνε και οι Τούρκοι. Μάλλον ας το πάρουμε από την αρχή. Οι χοροί και τα τραγούδια δεν είναι εθνικά. Είναι λαϊκά. Δηλαδή σε ένα χωριό, Έλληνες, Τούρκοι, Εβραίοι, Αρμεναίοι χορεύουν τον ίδιο χορό, συρτό, ας πούμε, για παράδειγμα. Με δικά τους τραγούδια, μ' ένα τραγούδι, ό,τι είναι εκεί. Δεν απαγορεύεται δηλαδή να χορέψει και ένας άλλος, γιατί οι βλάχοι έχουν ίδιο τραγούδι με τους Ρουμάνους, οι Ηπειρώτες έχουν τα ίδια τραγούδια με τους Αλβανούς, εμείς έχουμε πολλά κοινά με τους Βούλγαρους, με τους Τούρκους. Κότσαρι χορεύουν και οι Τούρκοι, οι Πόντιοι και οι Λαζοί παραπέρα. Ξέρω 'γω, ''τικ νικ'' χορεύουνε διάφοροι άλλοι, ''μπαϊντούσκα'' χορεύουμε κι εμείς, και οι Τούρκοι, και οι Βούλγαροι. Οι χοροί είναι λαϊκοί, οπότε τα κουτάλια ήταν ένα μέσον...
Τα κουτάλια χορού -χαρακτηριστικό της Καππαδοκίας- κειμήλιο από τον παππού Πρόδρομο Χριστοφορίδη
...Εγώ, να φανταστείτε πριν από δύο μήνες που παντρεύτηκε η κόρη μου, χορέψαμε τον χορό με τα κουτάλια (...) εμένα η κόρη μου μόνη της μου ζήτησε να χορέψουμε το Κόνιαλι, αυτόν τον χορό, στο γάμο (... ) Μετά τον γάμο της κόρης μου, τα κουτάλια απέκτησαν μεγαλύτερη αξία για μένα, διότι δείχνει ότι είναι κάτι που ισχύει ακόμα. Δεν είναι μουσείο. Είναι ζωντανός χορός...
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Μάκη Χριστοφορίδη
Η οικογένεια Χριστοφορίδη διασκεδάζει χορεύοντας με τα ξύλινα κουτάλια (προσωπικό αρχείο Μάκη Χριστοφορίδη)
